โรคกระดูกพรุน

กระดูก คือ เยื่อที่มีชีวิต มีโครงสร้างภายในคล้ายฟองน้ำซึ่งทำให้กระดูกแข็งแรง  เนื้อเยื่อกระดูกมีการเสื่อมสลายและสร้างขึ้นใหม่ตลอดเวลา แต่เมื่ออายุ 30 ปีขึ้นไป กระดูกจะเสื่อมมากกว่า

การขาดแคลเซียม ทำให้ร่างกายดึงเอาแคลเซียมจากกระดูกมาใช้ ทำให้กระดูกบาง พรุนและแตกหักได้ง่าย หรือเรียกว่า โรคกระดูกพรุน  ซึ่งการขาดแคลเซียมมักจะเกิดกับผู้สูงวัยที่มีระบบการเคี้ยวอาหารเสื่อม บดเคี้ยวไม่ละเอียด การย่อยและดูดซึมแคลเซียมทำได้น้อย ร่างกายจึงมีโอกาสขาดแคลเซียมได้ง่าย หากขาดแคลเซียมเรื้อรัง จะเกิดอาการปวดหลัง หลังค่อม กระดูกสะโพกเปราะหักง่าย เข่าอักเสบ ขาโก่ง ขาไม่สามารถรับน้ำหนักตัวได้เหมือนเดิม ทำให้หกล้มง่าย

โรคกระดูกพรุน เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวและมีโอกาสเกิดขึ้นกับทุกคน  ผู้หญิงมีโอกาสเป็นมากกว่าผู้ชายเพราะมีมวลกระดูกน้อยกว่า  สตรีวัยหมดประจำเดือนช่วง 5 ปีแรกจะสูญเสียมวลกระดูกเร็วขึ้น 2-4 เท่า ทำให้มวลกระดูกลดลงอย่างรวดเร็ว

โรคกระดูกพรุนนี้ มักจะตรวจพบหลังจากคนไข้มีอาการกระดูกหักแล้ว การตรวจระยะแรกต้องใช้เครื่องมือวัดความหนาแน่นของมวลกระดูก เพราะเครื่องเอ๊กซเรย์ธรรมดาจะตรวจพบเมื่อกระดูกพรุนเสียหายไปแล้วถึง 30%

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาโรคกระดูกพรุน ทำได้เพียงให้อาหารแคลเซียมเพื่อยับยั้งการสูญเสียมวลกระดูกเพิ่ม  โรคนี้ป้องกันได้โดยการให้ร่างกายได้รับแคลเซียมเพียงพอทุกวันและเผื่อไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ